Onderstaande inleiding is vrijwel gelijk (zie "Volkspolizei")* met dien verstande dat uitsluitend het ontstaan van de "Grenztruppen" wordt behandeld. Het mislukken van de Conferentie van de Ministers van Buitenlandse Zaken, die in december (1947) te Londen werd gehouden om te beslissen over de toekomst van Duitsland, was aanleiding om paramilitaire eenheden in Oost-Duitsland te vormen. Het communistische gedachtegoed moest worden vastgehouden tot elke prijs. De "Grenzpolizei" werd in  (1946) in de Sowjetische Besatzung Zone (SBZ) in Duitsland (1946-1949) opgericht. In (1948) werd de "Grenzpolizei" ondergebracht in de "Hauptabteilung Grenzpolizei" (HA GP/B) door de "Sowjetische Militär Administration in Deutschland"(SMAD) als onderdeel van de te formeren "Deutsche Verwaltung des Innern" (DVdI) in (1949). De grenzen moesten tot elke prijs worden zeker gesteld nu er politieke onzekerheid bestond over de toekomst van Duitsland. 

In (1952) werd de eenheid geplaatst onder het "Ministerium für Staatssicherheit" (MfS) en werd de naam vervolgens veranderd in "Deutsche Grenz Polizei"(DGP). Rond (1955) nam de (DGP) de militaire beveiliging  van de DDR grenzen geheel over. De standpunten tussen Oost en West verharden zich in de wereld rond die die tijd met als gevolg de bouw van de 'MUUR" in (1961). De (DGP) werd direct onder bevel van het "Ministerium für Nationale Verteidigung" (MfNV) gesteld (deel van de ministerraad) vervolgens werd aansluitend het "Grenzkommando" opgericht. Eenheden van de "Grenzpolizei" die destijds al waren belast met paspoort controles werden "Passkontrolleinheiten" (PKE). (Zie Diensten Zoll)*. De naam "Grenztruppen" der NVA  werd nogmaals gewijzigd in "Grenztruppen der DDR" (GT) op zich merkwaardig daar men toch deel bleef uitmaken van de (NVA). Dat hier gekozen werd voor een ander model zou later blijken. In (1962) werd de algehele "Wehrpflicht" ingevoerd". Dienstplichtigen werden ook ingedeeld in nieuw te vormen "Grenzregimenten". In (1971) maakte de (GT) (mede vanwege onderhandelingen om de troepensterkte terug te brengen tussen Oost en West) geen onderdeel meer uit van de (NVA).................................................

Een strategisch en politiek besluit want op deze manier zouden de (GT) geen deel meer uitmaken van de troepensterkte van het land! Maar niets is minder waar. De (GT) bleven als zelfstandige eenheid deel uitmaken van het

(MfNV) als een van de "Bewaffneten Organe der DDR". 

gedurende de jaren 70 en 80 werden projecten gestart ter beveiliging door heel het land, maar later meer  ter voorkoming het land te ontvluchten. Er zijn talrijke boeken en waargebeurde verhalen geschreven over mensen die getracht hebben de DDR te ontvluchten om uiteenlopende redenen zoals: familiehereniging, politiek of gewoonweg sociaaleconomische verbetering van hun leven.  

Op zich een zeer trieste geschiedenis daar mensen tijdens hun vlucht zijn overleden of voor jaren gevangen gezet. Enkelen zijn later alsnog het land uitgewezen t.b.v. uitwisseling  van politieke gevangenen en of spionnen die in het westen  waren gearresteerd. De (GT) genoten dan ook een slechte reputatie gedurende de koude oorlog tussen Oost en West. In de periode (1961-1989) bedroeg het aantal (GT) circa 40.000 man. De DDR-regering cultiveerde een aanzienlijk wantrouwen jegens de dienstplichtigen. Vooral met betrekking tot (actieteams) en rangen werden uit voorzorg maatregelen genomen om ontsnappingsplannen zoveel mogelijk te voorkomen. Bij dienst tot grensbeveiliging

wist men nooit tot vlak voor het aantreden wie er met elkaar op patrouille moest gaan. Er mochten geen vriendschappen zijn of ontstaan die mogelijk een vlucht zouden kunnen inleiden. Ook wist niemand of de naaste collega geen (STASI) spion was, om dergelijke plannen vroegtijdig te kunnen ontdekken. Men had meer vertrouwen in de opgeleide (kader)rekruten van de "Offiziershochschule  Rosa Luxemburg  der DDR-Grenztruppen" wiens loyaliteit door het SED-regime werd beloond met privileges zoals vakantiereizen, voorrang bij aankoop van een auto (Wartburg of Trabant) en voorts de beschikking kregen over middelen die tot een luxere levensstijl leidden (o.a. West - producten) voor gezin of familie.

Er zijn talloze plaatsen in de DDR waarbij het Westen en Oosten vrijwel direct tegenover elkaar stonden waarbij Berlijn het bekendst is. Daarom heeft de auteur gekozen voor "Point Alpha" een Amerikaanse observatiepost aan de binnenlandse Duitse grens tussen "Rasdorf Hessen" en "Geisa Thüringen". Een van de locaties waar geen officiële grensovergang was maar beide partijen elkaar vaak recht in de ogen konden kijken. Deze grens (voormalige demarcatielijn) na (1945) tussen Oost en West werd na (1949) de grens met de DDR. Deze was door geheel Duitsland circa 1400 kilometer lang. De oplopende spanningen vanaf de jaren 60 zorgden ervoor dat er zones werden ingesteld. Hekken, wachttorens, beschermingsstroken werden aangelegd aan beide zijden van de grens. Aan de Oostzijde "Geisa" spande men de kroon beter bekend als "Kontrollstreifen" 10 meter breed, "Schutzstreifen" circa 500 meter breed en "Sperrzones"

verboden gebied van circa 5 kilometer breed.

Dit betekende dat lokale bewoners hun woningen of boerderij(en) gedwongen moesten verlaten naar elders op last van de (GT) die zeer nauw samenwerkten met "Aufklärungsgruppen" van het "Ministerium für Staatssicherheit" (STASI) belast met de beveiliging van de DDR tegen de Imperialistische landen (Westen) en inwoners het vertrek uit de DDR moesten beletten met alle gevolgen van dien. Tussen (1955-1989) werden de verhoudingen steeds grimmiger ook betreffende de eigen inwoners. "Sperrzones" werden uitgebreid en waar nodig verder aangepast met het plaatsen van landmijnen, automatische wapeninrichtingen, elektronische signaalbewakingsapparatuur teneinde bij vluchtpogingen direct te reageren of zelfs te schieten "Todesstreifen".